Այն կուսակցական համակարգը և կուսակցական համակարգի այն տրամաբանությունը, որն այսօր գոյություն ունի, անդառնալի փոփոխության պետք է ենթարկվի։
Հասկանալի է, որ «կուսակցության նախագահ-ատենապետ» տիտղոսը շոյում է շատերի, հատկապես՝ մարդ-կուսակցությունների առաջնորդների եսասիրությունը, ինչով պայմանավորված լինելու է շահերի բախում, ընդ որում, զուտ անձնային և նեղ խմբային շահերի, սակայն պետական և ազգային շահերը բոլորովին այլ իրականություն են պահանջում։
Ազգային-պետական մարտահրավերներն այս պահին և այլևս նախկինը չեն լինելու, ուստի այդ կուսակցական համակարգի փիլիսոփայությունն ու կենսաձևը ո՛չ միայն չեն կարող սպասարկել պետական շահը, այլև աստիճանաբար վերածվելու են ազգային-պետական մարտահրավերի։
Անխուսափելի է այս համակարգից հրաժարումը և նոր կենսափիլիսոփայությամբ կուսակցական համակարգի շինարարությունը, որտեղ հիմնաքարը ո՛չ թե անհատի հեղինակությունը կամ ունեցվածքը պետք է լինեն, այլ այն գաղափարական հոսանքները, որոնք կոնկրետ պատմական ժամանակահատվածում առավել կենսունակ և դիմադրունակ կլինեն։
Վստահ եմ, որ մեր առաջարկները թե՛ այս շատ կոնկրետ հարցում, և թե՛ մնացած հարցերում լինելու են առավել մրցունակ օրվա գոյաբանական ընթացքի և կոնկրետ պատմական ժամանակահատվածի համար։
Արա Պողոսյան